Wassen Adolf zorgt voor opschudding in Londen

In het wassenbeeldenmuseum Madame Tussauds in Londen staat momenteel een bewaker bij de pop van Adolf Hitler. Deze maatregel is genomen na de klacht van een Israëlische familie die verschillende bezoekers de Hitlergroet zag brengen bij het beeld.

Op zichzelf een opmerkelijk berichtje, maar de reacties zijn dat ook. Het is verbazingwekkend hoeveel mensen vinden, dat de Israëlische familie niet moet zeuren. Dat we niet steeds terug in de tijd moeten kijken. Dat het brengen van de Hitlergroet naar een wassen Adolf een kwajongensstreek is. Ik kan daar niet bij. Grappen kunnen gemaakt worden over bijna elk onderwerp of verschijnsel, maar als je een beetje fatsoen hebt haal je het niet in je hoofd om dergelijke ongein middenin een druk bezocht museum uit te halen.

Een reactie die je in dit soort situaties ook vaak tegenkomt, is dat Israël misdadig omgaat met Palestijnen. Dat is echter een heel andere discussie. Er bestaat wel een theorie van Norman Finkelstein, die beweert dat Israël de Holocaust als een voortdurend excuus voor alles gebruikt. Dat de Holocaust Israël als het ware immuun maakt voor kritiek. Maar of je het daar nu wel of niet mee eens ben: het gaat hier om een totaal andere discussie. In Madame Tussauds voelde een Joodse familie zich gekwetst door het gebrek aan respect van museumbezoekers. Bezoekers die zelf waarschijnlijk dachten een vrij onschuldige grap uit te halen. Een korte zoektocht op het internet leverde mij overigens geen kiekjes op van groetende bezoekers. Wel foto's van mensen die het beeld belachelijk maken, maar je kan je afvragen of dat wel erg smaakvol is.

Wat mij betreft is het daarom terecht dat er een toezichthouder geplaatst is bij het wassen beeld van Hitler. En degenen die dit afdoen als een onzinnige maatregel die genomen wordt vanwege onnodig geklaag, zouden toch beter moeten weten. De Holocaust mag je simpelweg niet op zo'n manier bagatelliseren. Bij dit soort berichten moet ik altijd denken aan dr. Shimon Samuels' gedachten over de omgang met de Holocaust. Deze is volgens hem niet te bevatten. De Holocaust was zo verschrikkelijk, dat de vergelijking met welke andere misdaad of genocide sowieso niet opgaat. Sterker nog, het vergelijken is een belediging voor de slachtoffers van alle genocides.

Uiteraard is Samuels' theorie te betwisten, maar ik ben het tot op zekere hoogte met hem eens. Altijd proberen we te verklaren en te begrijpen, maar sommige zaken zijn zo abnormaal of verschrikkelijk, dat begrip niet mogelijk is. Zou het in het geval van de Holocaust niet juist verontrustend zijn als je het begreep?

Terug naar Londen. Daar staat nu dus iemand naast het beeld van Adolf Hitler. Het is niet de eerste keer dat er herrie gemaakt wordt om een wassen beeld van de voormalige dictator. Het wassen beeld van Hitler in de Berlijnse vestiging van Madame Tussauds werd op de openingsdag in 2008 onthoofd door een boze bezoeker. Daar is er nu voor gekozen om geen bezoekers meer direct rond het beeld toe te laten. Niet alleen om dat soort 'protesten' te voorkomen, maar ook om te verhinderen dat bijvoorbeeld neonazi's al dan niet met een Hitlergroet met het beeld op de foto gaan. Hieraan is tevens duidelijk te merken dat de discussie in Duitsland nog wat gevoeliger ligt dan in Engeland.

Voor Madame Tussauds in Londen ligt hier wel een eventuele oplossing: span een touw rond Adolf en geen mens kan meer schouder aan schouder met hem op de foto. Met of zonder Hitlergroet.

Het Blok bouwt, vernietigt en levert (n)iets op

Een klusstrijd is losgebarsten. Net5 zendt Het Blok weer uit, de zevende editie alweer. Hoewel ik geen die hard fan ben, is het toch een vermakelijk programma. De strijd tussen de klussende koppels en het gekissebis tussen de afzonderlijke tweetallen levert genoeg dramatische en grappige momenten op.

Hoe vermakelijk ook, het is verbazingwekkend dat er nog deelnemers gevonden worden voor Het Blok. Het doel is toch om een aantrekkelijk appartement op te bouwen, dat zoveel mogelijk geld opbrengt tijdens een veiling. Dat lukte bij de eerste edities van de serie heel goed. Een meerwaarde van veertig- tot vijftigduizend euro was eerder regel dan uitzondering. Tot 2008. Winnaars Frits en Petra wisten er nog een zeer magere meerwaarde van 216 euro uit te slepen, maar de andere deelnemers kwamen uit op 0. In 2009 was er geen Blok en in 2010 werd er op twee appartementen niet eens geboden. De crisis liet ook Het Blok niet ongemoeid.

Nu zijn er toch weer vier stellen die tien weken lang de handen uit de mouwen steken om het mooiste, beste en tofste appartement te bouwen. Uiteraard is de hoofdprijs van vijftigduizend euro aantrekkelijk, maar wat als je die niet wint? Tien weken lang stress, puin en zere ledematen voor niets? Wat beweegt deze mensen toch?

Er zijn natuurlijk mensen die hemel en aarde bewegen om op tv te komen. Of stellen die vechten tegen de verveling en Het Blok als de ultieme relatietest zien. Maar waarom zou je jezelf dan voor honderdduizenden kijkers bloot willen geven? Is de test dan toch een excuus voor de eerste reden? Storten mensen zich echt vrijwillig in een crisis om maar een beetje bekend te worden? En die crisis komt er bijna altijd. Klus-skills blijken vaak niet of nauwelijks aanwezig en dat leidt dikwijls tot stress, ruzie en gescheld. Talloze relaties blijken dan toch niet zo sterk als gedacht.

Nogmaals: het levert vermakelijke televisie op, maar deelname is en blijft onbegrijpelijk.

De eerste publieke strijd van 2011 was gisteren op tv. De vier koppels werden geïntroduceerd en konden direct aan de bak. Binnen 24 uur moest een huiskamer opgebouwd en ingevuld worden. Een eerste test, die gewonnen werd door homostel Thom en Wim. Zij verdienden hiermee het recht om de verdiepingen in een pand in de Indische buurt in Amsterdam te verdelen onder de deelnemers. Ook mochten ze nog een viertal cheques, waarvan eentje met de waarde van 0 euro, verdelen. Je sterkste tegenstander gun je natuurlijk de lastigste klus en daarom werden Krijn en Suzanne opgezadeld met de grootste puinhoop en 0 geld. Dat leverde de eerste licht geïrriteerde deelnemers op. De kop is er natuurlijk nog maar net af en de komende weken zal blijken hoe degelijk de gemetselde muurtjes, getimmerde plafonds en zorgvuldig opgebouwde relaties zijn. Ik volg het vol verwondering.