maandag 24 oktober 2011

Eén fatale seconde

In de motorsport kan een enkele seconde, of zelfs een fractie daarvan, beslissend zijn. Winst en verlies liggen erg dicht bij elkaar. Dat werd afgelopen zondag tijdens de MotoGP-race in Maleisië helaas op zeer tragische wijze onderstreept.

Marco Simoncelli dreigt in de tweede ronde uit de bocht te schieten. Uit alle macht probeert hij zijn Honda weer overeind te sleuren. Daarbij raakt hij helemaal van zijn lijn af en de achteropkomende Colin Edwards en Valentino Rossi kunnen de met zijn machine vechtende Simoncelli niet ontwijken en raken hem vol. Super Sic is kansloos. Hij wordt hard geraakt op hoofd, nek en borst. Door de enorme krachten schiet zijn helm zelfs af. Roerloos blijft de Italiaan liggen. Intensieve en langdurige reanimatie mag niet meer baten. Marco Simoncelli is niet meer.

Nu ik dit schrijf lopen de rillingen me weer over de rug. Eén fataal moment maakt een einde aan het leven van een flamboyante en zeer getalenteerde 24-jarige motorcoureur. Bovendien een fantastisch mens, geliefd bij vele fans. Misschien is juist daarom de schok zo groot. Niet alleen in de (motor)sportwereld, maar ook bij mijzelf.

Sinds het nieuws mij bereikte knaagt er iets in mij. Eén fataal ogenblik. Een paar keer knipperen met je ogen. En dan? Nooit meer Simoncelli. Nooit meer nummer 58. Nooit meer die grote haarbos met de vrolijke glimlach eronder op de startgrid voor een race. Een dodelijke seconde en dan niets. Een groot zwart gat in de motorsport is het enige dat overblijft.

Marco Simoncelli, ik zal je missen. Missen, maar nooit vergeten.

Ciao Marco.

maandag 5 september 2011

Wassen Adolf zorgt voor opschudding in Londen

In het wassenbeeldenmuseum Madame Tussauds in Londen staat momenteel een bewaker bij de pop van Adolf Hitler. Deze maatregel is genomen na de klacht van een Israëlische familie die verschillende bezoekers de Hitlergroet zag brengen bij het beeld.

Op zichzelf een opmerkelijk berichtje, maar de reacties zijn dat ook. Het is verbazingwekkend hoeveel mensen vinden, dat de Israëlische familie niet moet zeuren. Dat we niet steeds terug in de tijd moeten kijken. Dat het brengen van de Hitlergroet naar een wassen Adolf een kwajongensstreek is. Ik kan daar niet bij. Grappen kunnen gemaakt worden over bijna elk onderwerp of verschijnsel, maar als je een beetje fatsoen hebt haal je het niet in je hoofd om dergelijke ongein middenin een druk bezocht museum uit te halen.

Een reactie die je in dit soort situaties ook vaak tegenkomt, is dat Israël misdadig omgaat met Palestijnen. Dat is echter een heel andere discussie. Er bestaat wel een theorie van Norman Finkelstein, die beweert dat Israël de Holocaust als een voortdurend excuus voor alles gebruikt. Dat de Holocaust Israël als het ware immuun maakt voor kritiek. Maar of je het daar nu wel of niet mee eens ben: het gaat hier om een totaal andere discussie. In Madame Tussauds voelde een Joodse familie zich gekwetst door het gebrek aan respect van museumbezoekers. Bezoekers die zelf waarschijnlijk dachten een vrij onschuldige grap uit te halen. Een korte zoektocht op het internet leverde mij overigens geen kiekjes op van groetende bezoekers. Wel foto's van mensen die het beeld belachelijk maken, maar je kan je afvragen of dat wel erg smaakvol is.

Wat mij betreft is het daarom terecht dat er een toezichthouder geplaatst is bij het wassen beeld van Hitler. En degenen die dit afdoen als een onzinnige maatregel die genomen wordt vanwege onnodig geklaag, zouden toch beter moeten weten. De Holocaust mag je simpelweg niet op zo'n manier bagatelliseren. Bij dit soort berichten moet ik altijd denken aan dr. Shimon Samuels' gedachten over de omgang met de Holocaust. Deze is volgens hem niet te bevatten. De Holocaust was zo verschrikkelijk, dat de vergelijking met welke andere misdaad of genocide sowieso niet opgaat. Sterker nog, het vergelijken is een belediging voor de slachtoffers van alle genocides.

Uiteraard is Samuels' theorie te betwisten, maar ik ben het tot op zekere hoogte met hem eens. Altijd proberen we te verklaren en te begrijpen, maar sommige zaken zijn zo abnormaal of verschrikkelijk, dat begrip niet mogelijk is. Zou het in het geval van de Holocaust niet juist verontrustend zijn als je het begreep?

Terug naar Londen. Daar staat nu dus iemand naast het beeld van Adolf Hitler. Het is niet de eerste keer dat er herrie gemaakt wordt om een wassen beeld van de voormalige dictator. Het wassen beeld van Hitler in de Berlijnse vestiging van Madame Tussauds werd op de openingsdag in 2008 onthoofd door een boze bezoeker. Daar is er nu voor gekozen om geen bezoekers meer direct rond het beeld toe te laten. Niet alleen om dat soort 'protesten' te voorkomen, maar ook om te verhinderen dat bijvoorbeeld neonazi's al dan niet met een Hitlergroet met het beeld op de foto gaan. Hieraan is tevens duidelijk te merken dat de discussie in Duitsland nog wat gevoeliger ligt dan in Engeland.

Voor Madame Tussauds in Londen ligt hier wel een eventuele oplossing: span een touw rond Adolf en geen mens kan meer schouder aan schouder met hem op de foto. Met of zonder Hitlergroet.

donderdag 1 september 2011

Het Blok bouwt, vernietigt en levert (n)iets op

Een klusstrijd is losgebarsten. Net5 zendt Het Blok weer uit, de zevende editie alweer. Hoewel ik geen die hard fan ben, is het toch een vermakelijk programma. De strijd tussen de klussende koppels en het gekissebis tussen de afzonderlijke tweetallen levert genoeg dramatische en grappige momenten op.

Hoe vermakelijk ook, het is verbazingwekkend dat er nog deelnemers gevonden worden voor Het Blok. Het doel is toch om een aantrekkelijk appartement op te bouwen, dat zoveel mogelijk geld opbrengt tijdens een veiling. Dat lukte bij de eerste edities van de serie heel goed. Een meerwaarde van veertig- tot vijftigduizend euro was eerder regel dan uitzondering. Tot 2008. Winnaars Frits en Petra wisten er nog een zeer magere meerwaarde van 216 euro uit te slepen, maar de andere deelnemers kwamen uit op 0. In 2009 was er geen Blok en in 2010 werd er op twee appartementen niet eens geboden. De crisis liet ook Het Blok niet ongemoeid.

Nu zijn er toch weer vier stellen die tien weken lang de handen uit de mouwen steken om het mooiste, beste en tofste appartement te bouwen. Uiteraard is de hoofdprijs van vijftigduizend euro aantrekkelijk, maar wat als je die niet wint? Tien weken lang stress, puin en zere ledematen voor niets? Wat beweegt deze mensen toch?

Er zijn natuurlijk mensen die hemel en aarde bewegen om op tv te komen. Of stellen die vechten tegen de verveling en Het Blok als de ultieme relatietest zien. Maar waarom zou je jezelf dan voor honderdduizenden kijkers bloot willen geven? Is de test dan toch een excuus voor de eerste reden? Storten mensen zich echt vrijwillig in een crisis om maar een beetje bekend te worden? En die crisis komt er bijna altijd. Klus-skills blijken vaak niet of nauwelijks aanwezig en dat leidt dikwijls tot stress, ruzie en gescheld. Talloze relaties blijken dan toch niet zo sterk als gedacht.

Nogmaals: het levert vermakelijke televisie op, maar deelname is en blijft onbegrijpelijk.

De eerste publieke strijd van 2011 was gisteren op tv. De vier koppels werden geïntroduceerd en konden direct aan de bak. Binnen 24 uur moest een huiskamer opgebouwd en ingevuld worden. Een eerste test, die gewonnen werd door homostel Thom en Wim. Zij verdienden hiermee het recht om de verdiepingen in een pand in de Indische buurt in Amsterdam te verdelen onder de deelnemers. Ook mochten ze nog een viertal cheques, waarvan eentje met de waarde van 0 euro, verdelen. Je sterkste tegenstander gun je natuurlijk de lastigste klus en daarom werden Krijn en Suzanne opgezadeld met de grootste puinhoop en 0 geld. Dat leverde de eerste licht geïrriteerde deelnemers op. De kop is er natuurlijk nog maar net af en de komende weken zal blijken hoe degelijk de gemetselde muurtjes, getimmerde plafonds en zorgvuldig opgebouwde relaties zijn. Ik volg het vol verwondering.

woensdag 31 augustus 2011

Transferwindow schadelijk voor Eredivisie of raamwerk voor versterking?

De KNVB lobbiet voor een verandering van de transferwindow, maar vindt internationaal weinig steun. Volgens de KNVB zorgt de huidige deadline voor competitievervalsing, aangezien elftallen totaal over de kop gegooid kunhttp://www.blogger.com/img/blank.gifnen worden terwijl de competitie al vier ronden onderweg is. Een andere reden is, dat clubs in de Eredivisie in de problemen kunnen komen als vlak voor de deadline sterspelers vertrekken, die zo snel niet meer vervangen kunnen worden. De KNVB ziet de eigen competitie en clubs dus als een slachtoffers.

Deze discussie vindt elk jaar rond 31 augustus plaats en altijd wordt uitgegaan van de negatieve invloed van de transferdeadline. Deze biedt echter genoeg kansen en clubs spelen graag de tactische spelletjes om de beste deals te maken. Natuurlijk is het lastig om de kwaliteit van een elftal op peil te houden als een topspeler op de laatste dag van de transferwindow elders tekent, maar dat is mede het gevolg van de verkooptactieken. Nu pas verkopen in plaats van tien of veertien dagen eerder levert al gauw een paar ton extra op. Hoe belangrijk die extra centen ook zijn, clubs maken die afweging zelf. Zo had Bryan Ruiz Enschede al veel eerder achter zich kunnen laten en had Joop Munsterman alle tijd gehad om een vervanger aan te trekken. It's all in the business.

Hoe is het de Nederlandse clubs eigenlijk vergaan? Is 31 augustus een vloek of een zegen voor de Eredivisie? De Nederlandse BVO's zijn er over het algemeen niet zwakker op geworden. Het verlies van Bryan Ruiz is voor FC Twente een flinke dreun, maar daar staat de komst van de zeer gewilde Leroy Fer tegenover. Feyenoord wilde Fer aanvankelijk koste wat kost niet kwijt. Een sterk potje blufpoker van Martin van Geel blijkt nu, want er is een flinke zak geld binnengesleept en met de gehuurde John Guidetti en Otman Bakkal is het Ferlies keurig gecompenseerd.

Ajax kan ook tevreden zijn. Niemand vertrok. Het elftal werd zelfs aangevuld met Dmitry Bulykin. Een prima tweede spits, die doodlopende wedstrijden open kan breken. PSV haalt op de valreep Tim Matavz alsnog in huis en heeft wat het wilde: een makkelijk scorende spits. FC Groningen kreeg voor Matavz een lekker bedrag en kan eindelijk David Texeira op het vliegtuig naar Nederland laten stappen. Tevens zorgen de Matavzmiljoenen ervoor, dat Hans Nijland Dusan Tadic in Groningen kan houden. De buit is zogezegd al binnen.

Ook andere clubs hebben de gelederen weten te versterken, terwijl verwachte vertrekken uitbleven. Zo verwelkomt NEC Género Zeefuik en Krisztián Vadócz, terwijl het Lasse Schöne niet hoeft uit te zwaaien. Verder blijven onder meer AZ en Heerenveen (met de zeer gewilde Oussama Assaidi en Luciano Narsingh in de gelederen) in tact.

Alle transfers op een rijtje gezet, zullen de meeste technisch directeurs na middernacht tevreden kunnen gaan slapen. Voetballers zijn content met nieuwe carrierestappen en hun zaakwaarnemers badderen als Dagobert Ducks in het geld. Iedereen tevreden, behalve de KNVB, maar er is geen steun uit andere landen. Supporters hoor je ook al niet klagen over competitievervalsing. De bond lijkt een roepende in de woestijn. Aangezien de Eredivisieclubs creatief genoeg om lijken te gaan met de deadline, zal dat ook wel zo blijven. Iedereen denkt in kansen, de KNVB nog in beperkingen.

dinsdag 30 augustus 2011

Nuke die maan! En straks de kermis?

De NASA is met een plan op de proppen gekomen om kerncentrales op de maan te plaatsen. Het gaat hier niet om een gevaarte dat we goed kennen sinds de rampzalige gebeurtenissen in Japan en haal je maar helemaal geen beelden in je hoofd van die roestende rammelbak in Tsjernobyl. Nee, de NASA pakt het groots klein aan!

De maancentrales zouden niet groter moeten worden dan 45 bij 76 centimeter. Lekker compact! Handig! Deze kleine nucleaire accu kan evenveel energie opwekken als hier op aarde nodig is om acht huishoudens mee van stroom te voorzien. Op de maan moeten de minicentrales een onbemande ruimtebasis van energie gaan voorzien. In 2012 zullen de kleine kerncentrales eerst (op aarde) moeten worden gedemonstreerd.

Een mooie ontwikkeling in de ruimtevaart natuurlijk, hoewel het toekomstbeeld van wetenschappers mij wel enigszins verontrust. In de (verre) toekomst zouden ruimtekerncentrales bijvoorbeeld buitenaardse koloniën van stroom moeten kunnen voorzien. Ik zie direct beelden voor me uit Starship Troopers en Total Recall. Nee, laat maar zitten.

Waar de compacte energieleveranciers mij ideaal voor lijken, zijn kermissen en braderieën. Vaak zie (en hoor!) je daar een mobiele generator stampend zijn werk doen. Zou het niet ideaal zijn als daarvoor in de plaats een klein stroomkoffertje ergens weggemoffeld kan worden? Het bijkomende afval baart me geen zorgen: dat kan je op de kermis vast goed gebruiken voor een mooi suikerspinnenkleurtje. En verder gevaar? Ach, het zou toch spectaculair zijn om de Polyp-inktvis weggeblazen te zien worden door een paddenstoel!

Test 1, 2, 3

Bam! Harde Knal jonguh!

Met berichten over media, actualiteiten, cultuur, sport, politiek en geschiedenis. Wat mij bezighoudt dus. Geschreeuw gecombineerd met voldoende wol en met de impact van een bom(metje)...